Madeira

De tocht van Porto Santo naar Madeira was kort (ongeveer 5 uur) en voorspoedig, eigenlijk zonder bijzonderheden.
We hadden geen zin in een haven dus hebben we een mooie stille baai uitgezocht, de Baia de Abra, een prachtige baai met hoge rotswanden, kristalhelder water en lekker stevig zand voor het anker.
Snorkelen is hier een goeie methode om van de omgeving te genieten. De begroeiing onder water is niet zo erg imposant, alleen wat grijze anemonen maar de vissen zijn hier meestal zo'n 30 cm lang, fel gekleurd en zijn helemaal niet schuw.
Vreemd genoeg liggen we hier vrijwel alleen voor anker.

Na 5 dagen serene rust zijn we naar Machico gevaren. We liggen nét achter de breakwater-pier dus we liggen redelijk stil. Van hieruit maken we onze trips. Wat ik wel moet zeggen is dat je bij terugkomst toch weer snel even kijkt of de boot nog op dezelfde plek ligt.
Wij hebben dus wel wat zorg om de boot als we weggaan terwijl we niet in een haven liggen en je niet weet wat de wind of deining die dag gaat doen.
Als het niet zo'n rustig weer was (wind tot 5 bft) zouden we bij een uitstapje toch een haven in gaan.

De oostkant van Madeira is net zo'n ruig maanlandschap als Porto Santo.
Meer naar het westen wordt de begroeiing veel dichter en gevarieerder. Madeira is qua vakantiebestemming eigenlijk een wandelparadijs.
Er zijn routes van 6-12 km uitgezet en van hekken voorzien op de echt gevaarlijke plaatsen zodat je bijvoorbeeld van de ene top naar de andere kunt lopen.
Veel van deze routes zijn aangelegd naast de oorspronkelijke water-opvang goten (levada's) waarmee men het regenwater van de noord- naar de zuidkant van het eiland bracht en brengt. Als je een route op grotere hoogte loopt moet je voor het zicht wel geluk hebben met het weer want vaak is de bewolking overal en zie je niet meer dan 100 meter om je heen. Na zo'n tocht hadden wij wel een dagje nodig om bij te komen.

We hebben op de Cabo Girao gestaan. Dat is de hoogste uit zee oprijzende rots in Europa. Als je over de rand naar beneden kijkt kijk je 700 meter recht naar beneden en dat is best indrukwekkend.

Funchal is een drukke stad met alle winkels die je maar nodig kunt hebben.

Een vis die we nog nooit eerder gezien hadden is de Espada. Een zwarte zeeslang met kop met enorme ogen en rijen vlijmscherpe tanden. Het dier leeft (hoorden we) op grote diepte. Smaakt uitstekend met alleen een beetje peper, zout en olijfolie.
Het (hengel-) vissen vanaf de boot is (voor ons) eigenlijk verloren moeite geweest. Je ziet de locale mensen vanaf de kade vissen met dobber en een stukje vis als aas. Ik heb er nog niemand een vis mee zien vangen.
Je kunt hier ook een boot huren voor Big Game Fishing. Je schijnt hier marlijnen van 300 kg kunnen vangen. We hebben ook een joekel van een roofvis tekeer zien gaan vlak buiten de haven. De meeuwen zijn er dan gelijk bij om de restjes te pakken.

Na Madeira bezoeken we de Canarische eilanden. We varen in ieder geval eerst naar Lanzarote. Als we de eilanden van oost naar west bezoeken is de heersende windrichting gunstiger dan andersom. Ook zullen we te maken krijgen met acceleratiezones waarin de wind opeens 20 knopen toeneemt. Vreemd verschijnsel. Je ziet van een afstand al de schuimkoppen dus je hebt de tijd om een rif te zetten.

Madeira hebben we verlaten op donderdag 1 november, om 13.00GMT. Madeira verdient het om meer tijd te krijgen maar wij kregen toch zin om te vertrekken. Als we het gevoel krijgen dat je in Machico de weg begint te kennen is het weer tijd om te gaan. Madeira is weliswaar prachtig maar ook enorm druk: volgebouwd in de dalen, vooral aan de zuidkant en erg veel verkeer. Ook gaven de grib-files aan dat er een depressie in de buurt van Madeira zou komen die de windrichting na een paar dagen ongunstiger zou gaan maken.