Para-anker of series drogue

Voor de storm op zee die we misschien toch net niet kunnen ontlopen wilden we een zee-anker gaan kopen. Op basis van de lengte en de waterverplaatsing van onze boot adviseerde vrijwel elke leverancier ons een parachute-anker met een diameter van 9 meter! Bedenk hierbij dat boot en zee-anker tegelijkertijd op golftop danwel in golfdal moeten liggen, anders komt de lijn soms helemaal slap te hangen (met kans op dwars- en platslaan van de boot) en komt gelijk daarna weer een grote trekkracht op de lijn en op de stof en het stiksel van het para-anchor te staan. Voor onze boot vonden wij dit niet zo'n goede keus.

Now what ???

Uit onderzoek door de Amerikaanse kustwacht is gebleken dat een zgn. series-drogue de voorkeur verdient. Dat is (voor ons) een 120 meter lange lijn met 160 kleine parachuutjes. Van deze hele lijn pakt er altijd wel een deel water en komt het dus niet voor dat je een tijd lang geen steun hebt zoals bij een nog niet goed uitgezet para-anker.

Alles overziende hebben wij als eerste tactiek gekozen: het voor de storm weglopen want:
-de Reinke heeft door het vrij hoge voorschip de neiging snel met het voorschip weg te waaien als er harde wind op de boeg staat
-door dezelfde reden kent de boot juist een grote stabiliteit met de wind op de spiegel
-het grote glasoppervlak van de deksalon is een factor om rekening mee te houden. De ramen zijn van gehard veiligheidsglas maar een volle breker weegt meerdere tonnen...
-in de eerste fase van de storm kun je koers houden en op een bepaald moment de series-drogue uitlaten zonder eerst de boeg in de wind en de golven te hoeven draaien (!)
-als de storm voluit gaat kun zonodig je de snelheid tov de golven regelen met a) de grootte van het puntje kotterfok en b) het aantal cones (parachutes) dat je kiest om uit te zetten. Wij hebben 3 delen met elk 54 cones. Alleen bij een hurricane zullen we de hele lijn uitzetten. Verder sluiten we de kajuitingang met het tweede zware luik en gaan binnen zitten en wachten tot het beter wordt.
Als de storm weer luwt kun je de cones achter elkaar binnenhalen zonder van richting te hoeven veranderen. Ik vind dat een aantrekkelijker idee dan een parachute van 9 meter binnen te gaan halen op het voordek met een nog steeds vele meters hoge deining.

De nadelen van deze tactiek zijn o.a. het feit dat we door "mee te varen", de storm gedurende langere tijd meemaken dan wanneer we (bijna) stil liggen achter een para-anker en daarnaast de kans op schade door een breker op achterschip/ radarbeugel (zonnepanelen e.d.).

Als je er aandacht aan wilt besteden kun je goede info vinden op:
http://www.jordanseriesdrogue.com/
Op deze site staat ook het US-CoastGuard-report.

Het zelf maken van de series-drogue heeft ons 3 weken doorlooptijd gekost en bestond uit een nogal afstompend traject van:
- knippen van ripstop-nylon cones mbv een mal
- plakken en vervolgens naaien van zeilband (3 strips) op elke cone
- dichtnaaien en binnenstebuiten draaien van de cones
- het leggen van een halve steek in de 2 uiteinden van de 3 zeilbandjes, in totaal dus 960 keer
- het vastklemmen van deze knopen in de 8-strand lijn. Dus ook weer 960 keer... De laatste 2 stappen bleken tot de minste geestelijke schade te leiden als we tijdens het gefriemel naar Nederland 3 keken.
- het splitsen van de ogen met rvs kousen. 8-strand lijn is wat lastiger dan 3 strengs of gewoon gevlochten lijn.

We hebben nu 3 lijndelen met elk zo'n 50 cones, 1 set groen, 1 geel en 1 rood.
Aan het eind wordt een gewicht van 15 kg bevestigd om de hele zaak onder water te houden en aan de spiegel wordt een bridle geknoopt aan de aangelaste kikkers. De bridle zorgt door z'n V-vorm ervoor dat de boot recht blijft op de windrichting.

Mocht je interesse in zelf maken hebben, google dan op bv. "sailrite" en "drogue instructions". Mocht je het niet kunnen vinden dan hebben wij nog wel een paar pdf-bestanden voor je met patronen en instructies. Je moet wel weten waar je aan begint maar je ziet het: na drie weken hadden wij het helemaal afgerond.