Carriacou, juli 2009

- Onze positie: http://www.findu.com/cgi-bin/find.cgi?call=pa2q
- Onze route: http://shiptrak.org/?callsign=pa2q
- Email: pa2q winlink org
Als je ons voor het eerst schrijft, begin het onderwerp
van je bericht dan met: //WL2K. Dan wordt het niet als spam beschouwd en doorgelaten.
- Foto's staan op: http://picasaweb.google.nl/svpresent
- Voor info mbt boot en voorbereidingen (zee-anker, watermaker e.d.) zie de oudere berichten van januari 2007.

Carriacou, juli 2009.
Het was een regenachtig en winderig dagje op 3 juli. Het is volop zomer en dan is het behalve hurricaneseizoen ook normaal dat er om de week een tropical wave overkomt. We liggen geankerd bij een leuk, wat ingeslapen stadje: Hillsborough, Carriacou. Volledig wars van enig toerisme. Vriendelijke mensen, typisch Caraibisch: totaal geen haast, altijd groeten en vragen hoe het met je gaat, veel lachen, nooit te beroerd om je aan te bieden dat ze op je dingy willen passen (maar dan wel tegen betaling), als je een afspraak hebt zijn ze er niet en komen 2 uur later (we hadden een afspraak met de health-officer ivm aangescherpte regels door de swine flue).
Er komt een Amerikaan naast ons liggen. Om in te klaren (dat zie je aan de gele vlag in de mast). Ik vond hem een beetje dichtbij liggen maar het was niet nodig om 'm erop aan te spreken. Hij zou na het inklaren waarschijnlijk door varen naar Grenada (Grenada en Carriacou zijn 1 staat) want het bestaansniveau op Carriacou is voor 99% van de Amerikanen te karig. Geen fancy bars of restaurants, geen shopping malls, gewoon geen mondain vertier.
Als die man een uur of twee op de wal is komt er een squall aan, een heftige tropische bui. De tropical wave lag op die dag precies boven ons hoofd. Wij hebben voor squalls tijdens een wave wel respect gekregen. Er kan een enorme hoop wind in zitten, we hebben ze eerder meegemaakt van 45 knopen, en dat is dan 9 beaufort.
Deze was anders. We zagen dat het water niet werd opgeduwd tot golven maar plat werd geveegd en dat het water in de bestaande golftoppen tot schuim werd en wegvloog. Toen ie ons bereikte werd de boot met opvallend gemak opzij gezet en onder een helling waarbij je normaal gesproken naar de grootschoot grijpt om 'm los te gooien maar met die eigenaardigheid dat er geen zeil stond... Ik stond in de kuip, onder het doghouse en kon misschien 10-15 meter om me heen kijken, alles was melkachtig wit door het schuim.
Zie ik opeens door die witte wand heen die amerikaanse boot langszij komen. Tsja wat nu gedaan. Anker ophalen en wegvaren was geen optie, tegen de spanning op de ankerketting kon geen lier op, zelfs niet als ik tegelijkertijd vol gas vooruit zou geven... Een fendertje pakken om de ergste schade te voorkomen was natuurlijk ook geen optie. Die fender zou ik waarschijnlijk niet eens kunnen vasthouden, ALS ik al mezelf op het dek zou kunnen handhaven.
Dus, weinig keus, rustig blijven maar, wel allebei de motoren gestart voor als er iets zou gebeuren waarbij ik ze nodig zou hebben en naar binnen en de zaak uitzitten. Toen keek ik op de wind meter en ik zie een constante 65 knopen wind staan... dat is dus 11 beaufort. Verder ging er binnen van alles omver, suikerpot, boeken vielen op de grond, flessen met drank, nouja, eentje dan. Ons servies is gelukkig van dik kunststof. Nou we hadden mazzel, de Amerikaan is een paar keer tot een paar meter genaderd maar zwenkte dan gelijk weer weg. Polyester boot, veel lichter dan wij en die dwarrelde dus als een vlieger heen en weer. En toen na pakweg 15-20 minuten werd er een schakelaar overgehaald en binnen 1 minuut zwakte de zaak weer af en werd de wereld weer heel anders: zon, 15 knopen wind, en een prachtig uitzicht op een naar het westen wegdrijvende zwarte squall. Zo, dat hebben we ook weer gehad. Wat ik nou het meest bijzondere vond: we hebben zelfgemaakte, stoffen windscoops op de twee voorste luiken staan. Buiten dus, om wind te scheppen en het luik in te sturen. Laten die 2 nou volledig onbeschadigd zijn gebleven.... Wel is er een flexibel solar paneel losgekomen en dubbelgeslagen.
De komende week, of de week erna gaan we naar Grenada. Daar moeten we wat klussen aan de boot. Het main-drop-system (de grootzeil-opvangzak met lazy jacks) is op de meest belaste punten gaan scheuren en die moeten we flink repareren. Voordat we naar Venezuela gaan willen we wegneembare tralies in de ingang en in de dekluiken hebben. Er is dus van alles te doen en natuurlijk doen we alles zelf: laswerk, naai- en verstelwerk. We willen binnen wat verven in de natte cellen en in de salon diverse teak schotten vernissen. Ook moeten er nog steeds diverse dingen gebeuren die al op de lijst stonden toen we vertrokken uit IJmuiden...
We trekken hier 6 weken voor uit. Dan zitten we dus in het midden van het hurricane seizoen en dan wordt de kans op zo'n storm met een lieve jongens- of meisjesnaam wel wat groot. En ook al gaat ie 100 mijl noordelijk van je voorbij dan nog heb je dus 40+ knopen op jouw ankerplaats... En maandenlang op 1 plek blijven vinden we niet echt aantrekkelijk. We trekken daarom als het allemaal doorgaat naar de Orinoco, oost-Venezuela. Een stukje de rivier op. En misschien gaan we daarna ook nog naar de Essequibo, in Brits Guyana, dat moet een geweldige natuur hebben en er woont langs die rivier bijna geen mens. Daar zie je dus nog jaguars als je geluk (of pech) hebt. Daar hebben we erg veel zin in. Inmiddels hebben we kontakt met een duits/guyanaans (?) stel via de kortegolfzender die daar na hun wereldomzeiling hun boot op de rivier hebben afgemeerd en een huis hebben gebouwd op een leuk stukje grond aan de rivier. Die gaan we dus waarschijnlijk opzoeken om kennis te maken.
Dan trekken we in december weer naar Grenada. In januari komen als het allemaal doorgaat onze zoon en dochter aan boord om Janna's verjaardag te vieren. Ze vliegen naar Grenada en daar vandaan gaan we een paar weken met z'n vieren er op uit. Het hurricane seizoen is dan achter de rug en we gaan dan pret hebben op de mooiste locaties die we tot nu toe hebben verkend en natuurlijk ook nog een paar nieuwe. Hier verheugen we ons natuurlijk erg op.
Daarna trekken wij weer naar het noorden om vanaf Dominica onze tocht langs the Island Chain te vervolgen: Dominica, Guadeloupe, St Maarten, Saba, Eustatius, Antiqua, Virgin Islands, etc en dan naar Puerto Rico en Cuba.
Tot zover de vage plannen....