Canarische Eilanden (3)

Dit is ons eerste bericht in 2008. Iedereen die dit leest wensen wij een heel gelukkig nieuwjaar.

Na een dag of 5 Fuerteventura zijn we weer naar Lanzarote gegaan, we hebben een dikke week zoetgebracht vlak bij de marina Rubicon. We lagen goed beschut tegen de oceaandeining maar er zijn nog andere zaken om voor op te passen: op een middag was er een beginnende waterhoos. Het eerste wat we merkten was een ronde plek van een meter of 25 doorsnee waar het water onrustig was. Eerst denk je dat het een groep jagende roofvissen is in een school ansjovis of iets dergelijks, maar als het maar steeds een volmaakte cirkel blijft en het water na een tijdje echt omhoog
wil ga je vanzelf eens omhoog kijken. Als je recht boven je in de opening van een grijze slurf (pakweg op 100 meter hoogte) kijkt nou dan weet je wat er aan de hand is: boven ons schoof een onweerswolk onder een tweede, grotere bui door. Er was een flinke opwaartse stijging van de door het zeewater verwarmde lucht en de slurf was al compleet en goed te zien. Toen de slurf echt water begon op te zuigen werd het onaangenaam. Een Frans jacht lag 30 meter verder en had de pech om precies in de route van de slurf te liggen. Wij waren inmiddels begonnen om alle spullen aan dek weg te halen of zeevast te sjorren. Ankerop gaan zou trouwens teveel tijd kosten en de risico's eerder groter dan kleiner maken.
De onweerswolk dreef naar het noorden en de slurf kwam aan land bij Playa Blanca waar in plaats van water allerlei rommel de lucht in werd gezogen maar na een half uur was alles voorbij. De slurf werd niet meer gevoed door het warme water en verdween.

Van Lanzarote zijn we naar Tenerife gevaren. We hebben daar geen echt geschikte ankerplaats kunnen vinden. De pilot geeft ook aan dat er eigenlijk geen plaatsen zijn waar het verstandig is om te overnachten. We kozen daarom voor de Marina Tenerife, een jachthaven noordelijk van Santa Cruz waar alleen locals met hun zeil of speedboot lagen en ook de Guradia Civil met een aantal snelle patrouilleboten. Deze worden met name ingezet bij het oppikken van bootvluchtelingen uit Afrika.
Santa Cruz is een geweldige stad, druk, levendig en van alles voorzien. Vanaf de jachthaven was de bushalte naar Santa Cruz 10 minuten lopen. Ook hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen. Vooral de enorme vulkaan El Teide, de hoogste van de Canaries, is een belevenis. Na 5 dagen zijn we vertrokken met als bestemming La Gomera. We gingen 's-avonds bij donker worden weg. Nadat we zo'n 5 mijl uit de kust waren stak de "acceleratiewind" op. De deining was fors. De stuurautomaat vertikte het een paar uren lter om koers te houden door wat later bleek een defecte
roerstandaanwijzer. Dus dat werd handmatig sturen bijeen erg onaangename wind en zee. Maar ja het kan ook niet altijd feest zijn. Nadat we de zuidelijkste punt van Tenerife hadden bereikt stuurden we pal west om in de luwte van Tenerife te komen en dat lukte heel goed. Stomverbaasd waren we toen de wind 180 graden draaide en zuidwest werd, kracht 2-3. We hebben er geen echte verklaring voor maar we denken dat de luwte van de Vulkaan El Teide er toe leidt dat de harde NO-wind achter de Teide niet alleen wordt afgeremd maar dat er een zuiging, een vacuum ontstaat dat op zijn beurt weer door een zwakke ZW-wind wordt opgevuld.
Raar.... Voor deze kaap hadden we NO 7 en vlagen van 8 knopen en meer dan 4 meter deining en na het ronden van deze kaap moesten we dus moterend naar
La Gomera omdat er een ZW-wind stond met kracht 2... Erg raar... De Pilot zegt er wel wat over maar veel meer dan het noemen van de acceleratiewind is het niet.

La Gomera is een heerlijk eiland met wel wat toerisme maar niet overmatig zoals op zuid-Lanzarote. San Sebastian is een gezellig dorp met allerlei culturele activiteiten. Het niveau is wel wat wisselend, de ene keer werden we blij verrast door een uitstekend orkest met een heel goede sopraan maar een andere keer was het de beginnersklas van de muziekschool waar het gepiep en gekras op de violen toch wat rauw-getergde trommelvliezen opleverde. We zijn er nu (we schrijven dit op 7 januari) bijna een maand. Het is een eiland waar ankeren wel kan maar alleen als het erg stabiel en rustig weer is, of je moet goed tegen fors rollen kunnen. De depressies die wat ons betreft schuin naar het noordoosten, naar Engeland of Noorwegen moeten drijven, komen pal oost recht op Portugal af. Als zo'n depressie de Canaries bovenlangs voorbij is komt er een noorden wind van 8 a 9 met een deining tot tien meter te staan tussen de Azoren en de Canaries. Daarbij komt dat het typische van La Gomera de vrijwel volmaakt ronde vorm is waardoor een freak wave (eens in de x keer is de golfhoogte 2 of 3 keer de significante golfhoogte) en dan geeft het niet zoveel waar de deining precies vandaan komt maar dan krult ie helemaal om het eiland heen. Zelf in de jachthaven kun je dan behoorlijk last hebben van de inkomende deining.

We liggen hier dus te wachten op de nieuwe roerstandgever. Inmiddels heb ik, een paar dagen geleden, bij inspectie van de hydraulische stuurleidingen wat
onheilspellende bobbels ontdekt zoals je die ook ziet als je een fietsband veel te hard oppompt. Ik moet er niet aan denken dat zo'n bobbel knapt als we halverwege de Kaapverden zijn. Dus denken we erover om nieuwe leidingen te monteren voordat we verder gaan.

De watermaker is inmiddels helemaal geinstalleerd. We gebruiken hem nog niet want het water is hier op de Canaries gewoon erg goed. En als je een watermaker eenmaal in bedrijf hebt moet je hem elke 4 dagen gebruiken. Dus wachten we tot we hem echt nodig zullen hebben (op een flinke noodvoorraad in de tanks na natuurlijk). We denken dat we hem na de Gambia rivier gaan gebruiken want het troebele rivierwater kost teveel nieuwe filters. Dat wordt dus weer een recordpoging om pakweg 2 maanden te gaan doen met 1750 liter water. Dat zou moeten lukken.

We hebben hier op la gomera een heerlijke tijd, maar het verlangen om weer verder te gaan begint elke dag sterker te worden. Als het gaat zoals we willen vertrekken we woensdag 16 januari naar Dakar. Daar willen we inklaren en dan 75 mijl zuidelijker de rivier Saloum opvaren. Als het goed is kunnen we dan binnendoor naar de Gambia varen. We hebben geen idee wanneer we weer ons weblog weer kunnen aanvullen. Email via
pa2q winlink org
is dan waarschijnlijk ons enige communicatiemiddel.