Saint Vincent and the Grenadines

De foto's komen/staan op:
http://picasaweb.google.nl/svpresent/StVincent#

We zijn alweer een tijdje weg uit Grenada. We zijn langzaam onderweg naar het noorden en het is de bedoeling om nog tot pakweg Martinique of Guadeloupe te komen in de twee maanden die nog resten tot het hurricane seizoen begint. Daarna gaan we weer terug naar het zuiden om te "schuilen". De verzekering vindt het prettig als we zuidelijk van de 13e breedtegraad blijven in de periode van 1 juli tot 1 november en zelf vinden we dat ook een goed idee.

Inmiddels hebben we na Grenada al een aantal eilanden gehad. Union Island, het Horse Shoe Reef en Conuan en we liggen nu bij Bequia. Allemaal onderdelen van Saint Vincent and the Grenadines.

Het zijn stuk voor stuk mooie eilanden, allemaal aantrekkelijk door het kristalheldere water, het koraal en de vele vissen, spiny lobsters, schildpadden e.d.. Het ene eiland heeft wat meer strand en het andere is wat uitbundiger begroeid.
Je ziet wel dat de mensen armer zijn dan bijvoorbeeld op Grenada. Ontwikkeling van toerisme is er (gelukkig) erg weinig. De mensen zijn vriendelijk. Als je probeert een praatje te maken schakelen ze gelijk naar een hogere versnelling. Maar er is wel weinig te verdienen voor ze. Barry en Lindy, onze engelse vrienden, kregen een visser bij zich aan de boot die vanaf de wal was komen zwemmen met een plastic zak met 8 veel te kleine spiny lobsters die hij te koop aanbood. Ze hebben ze gekocht, voor een groot deel om die man te helpen.

Een echt hoogtepunt is het Horse Shoe Reef, noord-oostelijk van Union Island. Toen wij er waren woei het best hard, 6 bft en dan zie je de forse deining van de Atlantische Oceaan vlak voor je stuklopen op dat enorme rif. Achter het rif liggen we dan geankerd in kabbelende golfjes van 30 cm... Onder je en om je heen grazen de zeeschildpadden (groot en veel, tientallen) en komen ze om de paar minuten even boven om adem te halen.

We hebben er 10 dagen gelegen. Op de rustigere dagen zijn we over het rif heen gezwommen en toen we voor het eerst aan de andere kant kwamen hebben we eerst 5 volle minuten "ademloos" gekeken naar die intens blauwe diepte waar je dan gelijk andere vissen ziet. Verpleegstershaaien, echt grote Barracuda's, gevlekte adelaarsroggen, gigantische scholen jonge vissen, alle soorten die je aan de Caribische kant zag zie je hier terug maar dan een paar slagen groter. En dat zie je dan aan je voorbij trekken op een paar meter afstand zonder zich ook maar iets van je aan te trekken. Alleen aan de Barracuda's kan je zien dat ze je in de gaten hebben maar die kun je makkelijk wegjagen als ze te opdringerig worden...

Het is ook een uitgelezen plek om aan je onderwaterschip te werken. Len heeft mbv de duikfles een begin gemaakt met het schoonmaken van schroeven en romp. De zeepokken beginnen nu wel erg grote families te vormen en dat kost ons zeker een 1,5 knoop snelheid en natuurlijk verbruiken we dan ook meer diesel. Doordat je kan staan gaat het makkelijker. En er is maar 60 cm verschil tussen hoog en laag water. Het lossteken van de zeepokken is reden voor diverse vissen waaronder koffervissen om vlak naast je duikbril mee te kijken wat je doet en er de lekkere stukjes tussen uit te pikken.