Canarische Eilanden (1)
Door: Janna
Blijf op de hoogte en volg Janna en Len
14 November 2007 | Spanje, Madrid
Als je van Madeira richting Lanzarote vaart moet je langs de Islas Desertas. Wij kozen ervoor om wat op te steken en deze lange eilanden aan de bovenwindse kant te passeren om luwte's te voorkomen.
Onderweg was het gewoon lekker. We hadden een NO-wind tussen de 4 en 5 bft, soms aan de wind maar meestal halve wind. We hadden rif 1 in het grootzeil en de genua helemaal uitgerold.
Als we over de 8 knopen gingen rolden we de genua wat verder in. Verder maar weinig schepen gezien. Tegen de 2e avond liepen we een zeiljacht op. Vervelend was dat deze bij donker geen navigatieverlichting voerde. Op kanaal 16 daar vriendelijk om gevraagd. Om een uur of 10 (toen was het al 3 uur donker) stak men dan een lampje aan.
Op zo'n moment ben je toch wel blij dat je een radar hebt. Afgezien van een paar dolfijnen die ook zo weer weg waren hebben we verder geen levend wezen gezien. Vrachtvaart zagen we pas vlak bij Lanzarote.
Het slapen ging prima. Zelfs Len sliep urenlang door en werd niet zo gaar als bij de vorige oversteken. Janna heeft al een hele tijd niet zoveel slaap nodig...
Bij het vertrek zagen we de zon ondergaan achter de Islas Desertas en bij aankomst 40 uur later van Isla Graciosa (vlak boven Lanzarote) kwam de zon prachtig op vanachter het eiland.
Just another perfect romantic trip at sea. Isla Graciosa (misschien een iets te mooie naam voor een vulkanische klomp steen) biedt vooral: rust. Er zijn geen hotels, er zijn maar een paar laagbouw appartementjes. Je mag hier vrij kamperen.
De enige haven, La Sociedad, is onvoorstelbaar goedkoop maar de waterleiding waarmee ze 3 jaar geleden zijn begonnen, is nog steeds niet klaar. De prachtige blauwe euro-stopcontacten zijn hypermodern maar geven geen spanning. Trefwoord: Mañana. Nou zijn wij ook geen marina-fans en dus, vlak naast de haven, die afgeladen vol lag, vonden we een ankerplaats. Het is wel zand maar met veel stenen.
Bij een duik zagen we dat het anker niet ingegraven zat maat klem zat tussen twee stenen. Het is verstandig om in deze streek een neuring-lijn aan je anker te maken met een boei.
Dan kan je zonodig het anker ondersteboven onder de stenen uit trekken. Inmiddels hebben we aardig wat wind gehad en we denken dat het anker enorm vast zit. Als het harder gaat waaien dan 5 is het hier niet echt safe meer, ook niet met een tweede anker.
We hebben meerdere forse wandelingen over het eiland gemaakt en 1 keer een vulkaan beklommen. Dat was zo inspannend dat het bij de ene keer is gebleven.
We zijn van 3 tot 12 november gebleven. We hadden een beetje tegenzin om weg te gaan want we hebben gehoord dat de aankomst op zuid Lanzarote een cultuurshock zou opleveren: een Marina's met honderden plaatsen en doortrokken van commercie en toerisme.... Het is de vraag of wij daar nog kunnen aarden. Dit is ook het dilemma voor de volgende
eilanden. Er zijn er die veel moois te bieden hebben en die willen we niet overslaan.
Op 12 november zijn we aangekomen in zuid-Lanzarote. Het valt mee met de cultuurshock. Na een 48 mijl varen rondden we de Punto Papagayo (we hebben trouwens nog geen enkele kanarie of papagaai gezien) en zagen we een idyllische ankerplaats. Niet echt druk met boten, vlak bij witte zandstranden en kristalhelder water. Dus eerst maar eens daar geankerd.
Ok, er komt zo nu en dan een Glass Bottom Boat met een stel (hotel-)toeristen en dan wordt er bv een verjaardag gevierd en druk gezwommen en gesnorkeld. Na een paar uur wordt iedereen met de megafoon weer aan boord geroepen en vertrekt de handel weer en keert de rust terug. Verder zijn er langs de rotskust strandjes met wit zand die soms wat moeilijker bereikbaar zijn voor de hotelgangers.
Woensdag 14 november (de dag waarop we dit schrijven) zijn we de Marina Rubicon ingegaan; mooi, groot, veel service... en duur. We kunnen hier de weblog weer eens bijwerken en de mail beantwoorden die we niet via winlink.org krijgen. Zodra de was weer opgevouwen ligt en de tanks gevuld zijn nemen we nog 1 dagje om het eiland per auto te bekijken. Het water is hier trouwens geweldig van kwaliteit, geen chloor en een prima smaak. Dieselolie is niet belast en dat zou dus ook wat moeten schelen.
Onderweg was het gewoon lekker. We hadden een NO-wind tussen de 4 en 5 bft, soms aan de wind maar meestal halve wind. We hadden rif 1 in het grootzeil en de genua helemaal uitgerold.
Als we over de 8 knopen gingen rolden we de genua wat verder in. Verder maar weinig schepen gezien. Tegen de 2e avond liepen we een zeiljacht op. Vervelend was dat deze bij donker geen navigatieverlichting voerde. Op kanaal 16 daar vriendelijk om gevraagd. Om een uur of 10 (toen was het al 3 uur donker) stak men dan een lampje aan.
Op zo'n moment ben je toch wel blij dat je een radar hebt. Afgezien van een paar dolfijnen die ook zo weer weg waren hebben we verder geen levend wezen gezien. Vrachtvaart zagen we pas vlak bij Lanzarote.
Het slapen ging prima. Zelfs Len sliep urenlang door en werd niet zo gaar als bij de vorige oversteken. Janna heeft al een hele tijd niet zoveel slaap nodig...
Bij het vertrek zagen we de zon ondergaan achter de Islas Desertas en bij aankomst 40 uur later van Isla Graciosa (vlak boven Lanzarote) kwam de zon prachtig op vanachter het eiland.
Just another perfect romantic trip at sea. Isla Graciosa (misschien een iets te mooie naam voor een vulkanische klomp steen) biedt vooral: rust. Er zijn geen hotels, er zijn maar een paar laagbouw appartementjes. Je mag hier vrij kamperen.
De enige haven, La Sociedad, is onvoorstelbaar goedkoop maar de waterleiding waarmee ze 3 jaar geleden zijn begonnen, is nog steeds niet klaar. De prachtige blauwe euro-stopcontacten zijn hypermodern maar geven geen spanning. Trefwoord: Mañana. Nou zijn wij ook geen marina-fans en dus, vlak naast de haven, die afgeladen vol lag, vonden we een ankerplaats. Het is wel zand maar met veel stenen.
Bij een duik zagen we dat het anker niet ingegraven zat maat klem zat tussen twee stenen. Het is verstandig om in deze streek een neuring-lijn aan je anker te maken met een boei.
Dan kan je zonodig het anker ondersteboven onder de stenen uit trekken. Inmiddels hebben we aardig wat wind gehad en we denken dat het anker enorm vast zit. Als het harder gaat waaien dan 5 is het hier niet echt safe meer, ook niet met een tweede anker.
We hebben meerdere forse wandelingen over het eiland gemaakt en 1 keer een vulkaan beklommen. Dat was zo inspannend dat het bij de ene keer is gebleven.
We zijn van 3 tot 12 november gebleven. We hadden een beetje tegenzin om weg te gaan want we hebben gehoord dat de aankomst op zuid Lanzarote een cultuurshock zou opleveren: een Marina's met honderden plaatsen en doortrokken van commercie en toerisme.... Het is de vraag of wij daar nog kunnen aarden. Dit is ook het dilemma voor de volgende
eilanden. Er zijn er die veel moois te bieden hebben en die willen we niet overslaan.
Op 12 november zijn we aangekomen in zuid-Lanzarote. Het valt mee met de cultuurshock. Na een 48 mijl varen rondden we de Punto Papagayo (we hebben trouwens nog geen enkele kanarie of papagaai gezien) en zagen we een idyllische ankerplaats. Niet echt druk met boten, vlak bij witte zandstranden en kristalhelder water. Dus eerst maar eens daar geankerd.
Ok, er komt zo nu en dan een Glass Bottom Boat met een stel (hotel-)toeristen en dan wordt er bv een verjaardag gevierd en druk gezwommen en gesnorkeld. Na een paar uur wordt iedereen met de megafoon weer aan boord geroepen en vertrekt de handel weer en keert de rust terug. Verder zijn er langs de rotskust strandjes met wit zand die soms wat moeilijker bereikbaar zijn voor de hotelgangers.
Woensdag 14 november (de dag waarop we dit schrijven) zijn we de Marina Rubicon ingegaan; mooi, groot, veel service... en duur. We kunnen hier de weblog weer eens bijwerken en de mail beantwoorden die we niet via winlink.org krijgen. Zodra de was weer opgevouwen ligt en de tanks gevuld zijn nemen we nog 1 dagje om het eiland per auto te bekijken. Het water is hier trouwens geweldig van kwaliteit, geen chloor en een prima smaak. Dieselolie is niet belast en dat zou dus ook wat moeten schelen.
-
14 November 2007 - 23:07
Andrina En John:
Hoi Janna & Len
Jullie zijn aangekomen op Lanzarote
Op dit vulkanische eiland,
zijn Andrien en ik wel eens vakantie geweest, wij vonden het een saai eiland.
Janna schreef nog geen papagaai gezien ik moest direct denken aan Len in Vlaardingen, jullie hadden toen een vogel ik weet niet meer wat voor type vogel dat was, maar het leek op een kleine papagaai
Len kon hem goed na doen, we moesten er tenminste vreselijk om lachen.
Via Sailtrac heb ik mij aangemeld zoals het moet email adres met password, jullie moeten mij alleen toestemming geven om berichten te lezen.
Misschien heb ik wel iets verkeerd gedaan?
Goede reis verder en tot het volgende bericht van jullie
Groetjes
Andrina en John
-
15 November 2007 - 12:01
Luuk En Anneloes:
Zo kunnen wij even spieken of het wel de moeite waard is om te vertrekken hier ;)
Mooie foto's maar het schrikt toch een beetje af als je al het groen van Madeira gewend bent....
Tot snel!
Groetjes Luigi Presto -
15 November 2007 - 16:10
Cobi En Piet:
Wat verrassend allemaal om te lezen.
Wij zijn hier nog nooit geweest, maar het leest fantasties. Fijn dat alles zo goed gaat met de vaart. Ik denk dat ik in Lanzarote voortaan diesel gaat tanken want vorige week betaalde ik 1,26.
We wensen jullie een heel goede voortgang en tot het volgende goede bericht! -
15 November 2007 - 17:59
Kirsten & Ingrid:
Hi Janna & Len,
Fijn om te horen dat jullie zijn aangekomen op Lanzarote. Gelukkig gaat ook alles goed daar !
We kijken uit naar jullie volgende berichtje.
Liefs, Kirsten & Ingrid.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
